Reach for the stars...

De afgelopen jaren heb ik al veel (musical)leerlingen zien komen en gaan. Velen blijven een paar jaartjes ‘hangen’ maar er zijn er ook altijd een paar die het na één seizoen voor gezien houden. Zij kiezen er dan bijvoorbeeld voor om te gaan hockeyen of om te gaan voetballen. Weer anderen moeten noodgedwongen, door studie of verhuizing, stoppen met de musicallessen. Maar over het algemeen komen de meesten na de zomervakantie toch weer terug.

Na zo’n vakantie zijn de lesgroepen meestal veranderd van samenstelling. Niet alleen zijn er leerlingen gestopt of 'overgegaan' naar een andere lesgroep, vaak zijn er ook weer nieuwe leerlingen bijgekomen. Daarnaast vindt er soms ook nog een verschuiving van docenten plaats. Voor sommige leerlingen kan deze gehele combinatie van factoren een enorme boost voor hun groei en ontwikkeling betekenen waardoor zij er opeens, veel meer dan voorheen, bovenuit springen. En zo komt het dus wel eens voor dat een leerling, na zes weken zomerstop, terugkomt en dan opeens zoveel indruk op je maakt dat je weet dat hij of zij je voor lange tijd zal blijven heugen.

Zo is er dit jaar ook weer een aantal leerlingen die opeens zo’n enorme ontwikkeling doormaakt dat ik iedere keer weer vol bewondering naar hen zit te kijken. Het lijkt wel alsof alles nu ineens op de juiste manier samenkomt. Dit zijn de leerlingen die hun schaamte en onzekerheden aan de kant hebben geschoven, die hun talenten durven te ontwikkelen, die fouten durven te maken en die zich vol overgave durven te laten zien. En uiteindelijk betekent dit dat zij zichzelf meer ruimte kunnen geven om zelfverzekerder te worden en om (nog) meer plezier te krijgen in het spelen, dansen en zingen. Deze leerlingen gaan hun rol dan echt met verve spelen en weten daarmee anderen, inclusief mijzelf als docent, te inspireren.

Ik weet dat ik af en toe best streng en veeleisend ben, zeker wanneer ik weet dat er meer in een leerling zit dan dat er op dat moment uitkomt. Maar hoe enthousiast en trots ben ik dan als ‘het’ er toch uitkomt. En hoe trots mag die leerling op zichzelf zijn als hij (of zij) zijn angsten en onzekerheden aan de kant schuift en ziet én ervaart dat er meer in hem zit dan dat hij eerder dacht.

Wat zou ik iedere leerling dit gunnen! Je hoeft echt niet iedere noot loepzuiver te zingen, iedere tekstregel feilloos uit je hoofd te kennen en iedere danspas strak uit te kunnen voeren. Het kan zoveel meer voor je doen als je je angsten en onzekerheden opzij zet, je jezelf openstelt, je van elkaar leert en als je met volle overgave en met de volste overtuiging op je ‘bek durft te gaan’ – en daar alleen maar meer van leert.

En wat is het als docent mooi en bijzonder om een dergelijke groei bij je leerlingen te mogen zien en om hen af en toe een beetje te mogen begeleiden en te mogen aanmoedigen in deze ontwikkeling. Daar doe ik het voor!

Ow ja… En morgen mag ik weer!

Veel liefs,

Lisanne